Vassilis Tzavaras

Βασίλης Τζαβάρας

«Η λέξη που λείπει»

Ο συνθέτης Βασίλης Τζαβάρας παρουσιάζει τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο.  

Μουσική που γράφτηκε για θέατρο, θέματα και ηχοτοπία, θραύσματα, αποτυπώματα και εικόνες που συνδέονται μεταξύ τους – με τη λέξη που λείπει.

Από τις παραστάσεις «Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί», «Το Απίθανο ταξίδι», «Hotel Marina», «Eroica», «Το κόκ(κ)αλο που τραγουδούσε», «Εσωτερικό), «Aomori», «In A Gadda Da Vida», «Στον ίσκιο του βουνού» και «Hugo: Μια Ουτοπία».

Ο μουσικός μάζεψε θέματα και ηχοτοπία που έχει συνθέσει για το θέατρο θέλοντας να δημιουργήσει μια ενιαία ηχητική αφήγηση. Ο ίδιος σημειώνει στο ένθετο του CD: «Η μουσική αυτού του CD είναι ο απόηχος μιας ηχητικής αλλά και συναισθηματικής  διαδρομής που ξεκινάει το 2012 και φτάνει ως τώρα μέσα από τη δουλειά μου στο θέατρο. Θραύσματα, αποτυπώματα και εικόνες που συνδέονται μεταξύ τους με τη  λέξη που λείπει.»

(Ομιλία του Κώστα Γρηγορέα, για την παρουσίαση του νέου άλμπουμ του Βασίλη Τζαβάρα «Η λέξη που λείπει», που έγινε στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν στις 6 Ιουνίου 2019).

Τον Βασίλη θα έλεγα ότι τον γνώρισα απ’ ευθείας από την πηγή, δηλαδή την τέχνη του.
Ήταν μια ευτυχής στιγμή, όταν έφτασε στα χεριά μου πριν 10+ χρόνια ένα CD των Project 37 (Β. Τζαβάρας , Χάρης Λαμπράκης (ο έτερος συνήθης ύποπτος). Γοητεύτηκα λοιπόν από το άκουσμα και έγραψα αυθόρμητα κάποια λόγια στο διαδικτυακό TaR.gr, που τότε ξεκινούσε τα πρώτα του βήματα.
Αυτό υπήρξε η αφορμή να γνωριστούμε με τον Τζαβάρα και μάλιστα στη συνέχεια να τον «ψήσω» να ασχοληθεί και ως συνεργάτης με το Ταρ.

Εδώ όμως, για να δικαιολογήσω τη σημερινή παρουσία μου, νομίζω ότι πρέπει κάπως να τοποθετηθώ ως μουσικός, καθότι σε άλλα χωράφια έχετε γνωρίσει εμένα. Και μια απλή ματιά δεν μπορεί να αποκρυπτογραφήσει την συγγένειά μου με τον Βασίλη, η οποία κάποια στιγμή μάλιστα έφτασε να γίνει και συνεργασία, όταν συμμετείχε μαζί με τον Λαμπράκη ως Project 37 στη συλλογή έργων μου «Soundtracks». (Απόσπασμα αυτής της συνεργασίας είχαν την ευκαιρία μάλιστα να ακούσουν πρόσφατα όσοι ήρθαν στη συναυλία μας στο ΜΜΑ στα τέλη Φεβρουάριου 2019).

Αν και σολίστας μουσικός και συνθέτης λοιπόν της «επακριβούς» μουσικής γραφής (και επί σκηνής καταξιωμένος αυτοσχεδιαστής μόνο ως  συνοδός τραγουδιού), πάντοτε θαύμαζα και θαυμάζω τον ειλικρινή «σολιστική» ελεύθερο αυτοσχεδιασμό ως τρόπο δημιουργίας και σκηνικής μουσικής ερμηνείας και νομίζω ότι είναι καθαρά θέμα συγκυριών το ότι κάποια στιγμή δεν προέκυψε αυτό στην ζωή μου, ως εκτελεστή μουσικού.
Διότι ως συνθέτη σαφώς μου προέκυψε, όμως στην ασφάλεια του δωματίου μου. Άλλωστε αυτή σχεδόν πάντα είναι η αρχική  πηγή ιδεών για τις συνθέσεις μου.

Παρένθεση: Θα μου πείτε τώρα, ακόμα δεν άρχισες, για τον Τζαβάρα μιλάς η για τον εαυτό σου; 🙂
Μα τα λέω όλα αυτά γιατί θέλω να προσδιορίσω το που αρχίζει η… ζήλεια μου για τον Βασίλη.
Διότι ο μπαγάσας κατέχει αυτό το θράσος της άμεσης σκηνικής δημιουργίας, που η ίσως πιο ακαδημαϊκή προσέγγιση στη μουσική, εμένα μου στέρησε. Κι επειδή αυτό είναι «τρόπος μουσικής ζωής», μη νομίζετε ότι γίνεται τόσο εύκολα να είσαι αυθεντικός και επαρκής και στα δυο.

Αρά κατά τη γνώμη μου, ο Βασίλης ανήκει σε μια κατηγορία αξιοθαύμαστη, δηλαδή των δημιουργών μουσικών που εκθέτουν βιωματικά μουσικά έργα είτε ανασύροντας ιδέες από το παρελθόν είτε αφήνοντας τον αυθορμητισμό της στιγμής να αποφασίσει. Και παρόλο το ότι, όπως πριν επεσήμανα, εγώ δεν λειτουργώ έτσι, δεν παύω να νιώθω συγγενής καλλιτέχνης με τον Τζαβάρα, αν και η απλοϊκή ανάλυση των πραγμάτων θα μας έβαζε το πολύ σε απλά γειτονικούς χώρους.
Λέω απλοϊκή ανάλυση, διότι μια σοβαρή ανάλυση πρέπει σαφώς να κατατάσσει όλους εμάς στον ίδιο χώρο, αυτόν της σύγχρονης μουσικής δράσης. Ο οποίος έχει πλέον ξεφύγει από τα στεγανά των «ακαδημαϊκών σχολών» από τη μια, ή τις αυθαιρεσίες των πειραμάτων από την άλλη. Οι οποίες, αμφότερες δυστυχώς δεν μπόρεσαν, παρόλο ότι για μια 100ετια προσέφεραν ουκ ολίγα μουσικά διαμάντια, να προσεγγίσουν το κοινό.
Όχι το «ευρύ κοινό». Το κοινό!

Αυτή άλλωστε ακριβώς είναι η πραγματική σφραγίδα του «κλασικού». Κι όχι οι ψεύτικες ταμπέλες που οι εμπόριο δίνουν στα κάθε λογής, δήθεν ποιοτικά, κατασκευάσματα που πλέον μας κατακλύζουν, ως υποτίθεται αντίλογος στις  καθημερινές μουσικές σαχλαμάρες.

Πάρτε λοιπόν το δισκάκι του Βασίλη και απολαύστε το. Φτιάξτε τις δίκες σας ονειρικές παραστάσεις με αφορμή τα έργα του. Και διαδώστε αυτή την τόσο σημαντική δημιουργική σκηνή μέσα στην οποία λειτουργεί, η οποία υπάρχει ολοζώντανη στην καθημερινότητα μας! Μην αφήνετε να μας την κρύβουν τα σκουπίδια και ο θόρυβος.

Κώστας Γρηγορέας (6/2019)

http://www.tar.gr/content/content.php?id=5876&fbclid=IwAR3SUt8GGm8-MifOx5HI8Q6XTB4rVqnyN96FpaiaG5kcl_gMHyS3ntypkkQ

Encounters without divisions

Durational Group Performance

Δεν υφίστανται θεατές.
Δεν υπάρχει αφήγημα.
Δεν μιλάμε για τίποτα και για κανέναν.
Συμβαίνει μόνο η παρατήρηση και η άμεση εμπειρία.

Πόσο συγχρονισμένοι με το παρόν είμαστε; Τί υπάρχει μεταξύ των σωμάτων όταν ψάχνουν για κατανόηση πέρα από την κατανόηση των λέξεων;

Ιδέα, facilitation, performance: Anna Tzakou
guest-performance artists: Antonis Antoniou, Neli Poulopoulou, Despoina Chatzipavlidou.
κιθάρα-soundcapes: Βασίλης Τζαβάρας (Vassilis Musicinaroom)
Video design: Erato Tzavara.
photo credits by Ada Anastasea

Σάββατο 14/9, ώρα 6 μ.μ.- 9 μ.μ.

Στα πλαίσια του Art Athina 2019
“100% RISK, 100% TRUST:
ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ”
curator Sozita Goudouna

Είσοδος Ελεύθερη.

H performance πρωτο παρουσιάστηκε στα πλαίσια έκθεσης έργων-δράσης «Περφορμινγκ Αρτ, επιτελεστικές καλλιτεχνικές δράσεις, το Σώμα ως εκφραστικό μέσο στο πεδίο των Εικαστικών Τεχνών και της Σύγχρονης Τέχνης»
Σχολή Καλών Τεχνών, Μαρτίου 2019,

There is no audience.
There is no narrative.
We do not talk about anything or anyone.
What takes place is only the noticing and the direct experience.

How much in tune we are with the present.
What exists between bodies when they look for an understanding that goes beyond words?

concept, facilitation, performance: Anna Tzakou
guest-performance artists: Antonis Antoniou, Neli Poulopoulou, Despoina Chatzipavlidou
guitar-soundscapes: Vassilis Tzavaras
Video design: Erato Tzavara
photo credits Ada Anastasea.

Saturday 14/9, 6 pm-9 pm

Art Athina 2019
“100% RISK, 100% TRUST:
Towards a New Visual Performance”
curator Sozita Goudouna

Open Entrance

The performance initially was presented at the exhibition
“Performing Art, performing artistic actions, the Body as an expressive medium in the field of Visual Arts and Contemporary Art”
School of Fine Arts, March 2019.

● Πόλεμος Τοπίων / Guerre des Paysages ● 2 παραστάσεις ● ΚΕΤ ● 3 & 4 Μαΐου 2019

Μουσική παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Ηλία Πούλου Τασκένδη / Εξόριστες μνήμες και στο αφήγημα του Dimitris Alexakis Πόλεμος Τοπίων, σε σκηνοθεσία της Irène Bonnaud.

Μετά από δύο πετυχημένους κύκλους παραστάσεων στην Αθήνα, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (2017-18), τη συμμετοχή της στο φεστιβάλ Reims Scènes d’Europe στη Γαλλία (La Comédie de Reims / Φεβρουάριος 2018) και μόλις πριν ταξιδέψει στο Παρίσι (La Commune CDN Aubervilliers / 15 – 19 Μαΐου 2019), η θεατρική παράσταση Πόλεμος Τοπίων / Guerre des Paysages ανεβαίνει ξανά για δύο μόνο παραστάσεις στο ΚΕΤ, την Παρασκευή 3 και το Σάββατο 4 Μαΐου 2019.

Βασισμένο σε συνεντεύξεις μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού που μεταφέρθηκαν τον Οκτώβριο του 1949, μετά το τέλος του ελληνικού εμφυλίου, στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν, το βιβλίο του Ηλία Πούλου Τασκένδη / Εξόριστες μνήμες χαράζει μια ψυχογεωγραφία μέσα από φωνές και πρόσωπα, όπου αναμειγνύονται η μικρή με τη μεγάλη Ιστορία, η προσωπική με την πολιτική ζωή, το ενδόμυχο με το συλλογικό.

Με αφετηρία το βιβλίο του Ηλία Πούλου και το αφήγημα του Dimitris Alexakis Πόλεμος Τοπίων, δύο κείμενα που για πρώτη φορά παρουσιάζονται επί σκηνής, η γαλλίδα σκηνοθέτις Irène Bonnaud αποδίδει αυτή την ευαίσθητη γεωγραφία μέσα από μια μουσική παράσταση, ανάμεσα στην προφορική ποίηση, τη συναυλία και το θέατρο-ντοκουμέντο, παραπέμποντας τόσο στο ίδιο το γεγονός του εμφυλίου όσο και στη μνήμη του.

Επί σκηνής, οι πρωταγωνιστές διασχίζουν ένα χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, συναντώντας τα φαντάσματα και τις μουσικές της εποχής, μελωδίες ηπειρώτικες, ρεμπέτικες, ρώσικες… Αυτοσχεδιάζοντας, επιστρέφουν πάντα στον εαυτό τους, στους ήχους και στην πραγματικότητα του παρόντος.

Συντελεστές:
Κείμενα: Ηλίας Πούλος, Dimitris Alexakis
Μετάφραση του κειμένου Πόλεμος Τοπίων από τα γαλλικά: Φωτεινή Μπάνου
Δραματουργία – σκηνοθεσία: Irène Bonnaud
Ερμηνεία – τραγούδι: Fotini Banou
Βιόλα: Michalis Katachanas
Κιθάρα, loops: Vassilis Tzavaras
Πρωτότυπη μουσική: Μιχάλης Καταχανάς, Βασίλης Τζαβάρας
Φωτισμοί και τεχνική υποστήριξη παράστασης: Giannis Zervas
Κατασκευή σκιών: Athos Danellis
Ηχοληψία παράστασης: Φίλιππος Μαρινέλης
Video: Irène Bonnaud
Video Mapping: Comoddor Ve & Διονύσης Σιδηροκαστρίτης
Φωτογραφίες / υλικό παράστασης: Ηλίας Πούλος
Φωτογραφίες δελτίου τύπου: Δημήτρης Αλεξάκης
Επικοινωνία: Αγγελική Κάπα (Angeliki Karampela)

Διάρκεια: 85’

Η πρεμιέρα της παράστασης Πόλεμος Τοπίων / Guerre des Paysages έγινε στις 6 Μαΐου 2017, ως μια συμπαραγωγή του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, της La Comédie de Reims, της La Commune CDN Aubervilliers και της Cie 813 και με την υποστήριξη του Institut Français de Grèce / Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 15-19 Μαΐου 2019 στο Παρίσι, στο θέατρο La Commune CDN Aubervilliers.
Περισσότερες πληροφορίες / κρατήσεις: www.lacommune-aubervilliers.fr/guerre-des-paysages

Το ΚΕΤ ευχαριστεί θερμά τους: Ηλία Πούλο, Τασούλα Βερβενιώτη, Ροβήρο Μανθούλη, Bernard Eisenschitz, Πόπη Μπάνου, Χρήστο Γιοβανόπουλο, Σοφία Εξάρχου, Ελένη Παγκρατίου, Μαρία Κουρκούτα, Θέατρο Αθηνών, για την πολύτιμη βοήθεια που προσέφεραν στην προετοιμασία της παράστασης.

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων
Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, 11364 Κυψέλη, Αθήνα
213.00.40.496 & 69.45.34.84.45
ΠΡΟΣΒΑΣΗ με λεωφορείο (στάση Καλλιφρονά): 054, 608, 622, Α8, Β8 | με τρόλεϊ (στάση Καλλιφρονά): 3, 5, 11, 13, 14 | (στάση Πλατεία Κυψέλης): 2, 4 | με ΗΣΑΠ: Άγιος Νικόλαος (15 λεπτά με τα πόδια)

Το γαλλικό συνδικάτο SYNDEAC (Συνδικάτο των Καλλιτεχνικών και Πολιτισμικών Εταιρειών) υποστηρίζει το πρόγραμμα του ΚΕΤ για τη σεζόν 2018-19. https://www.syndeac.org/