ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ HEIDI GNOUS! Το όνειρο της Heidi Στο -1 της Στέγης (Χώρος Β) | Ώρες: 12:00, 14:30, 19:15 | Διάρκεια: 40 λεπτά | Ηλικίες: 6+ Κανονικό εισιτήριο 5 € | ΑμεΑ, Συνοδός ΑμεΑ, Ανεργίας & Φίλος 4 €
Ήξερες ότι τα ζώα ονειρεύονται; Με «Το όνειρο της Heidi», οι GNOUS! βυθίζονται στον μαγικό κόσμο του ύπνου και των ονείρων στο ζωικό βασίλειο. Τρεις μουσικοί και μία video artist δημιουργούν επί σκηνής μια πολυεπίπεδη οπτικοακουστική εμπειρία που θα μας φέρει πιο κοντά στα μη ανθρώπινα όντα αυτού του πλανήτη. Από τα δελφίνια που κοιμούνται με το ένα τους μάτι ανοιχτό έως τους σκύλους που μοιάζουν σαν να τρέχουν στον ύπνο τους, ταξιδεύουμε μέσα σε ένα φανταστικό περιβάλλον ήχων, εικόνων και γνώσεων για τον ύπνο στα ζώα. Άραγε, η Heidi, το δημοφιλές χταπόδι, όταν κοιμάται και αλλάζει τόσα χρώματα, πόσα όνειρα βλέπει συγχρόνως; Και τα καναρίνια, στην ησυχία του δάσους, τι ήχους ακούνε στον βαθύ τους ύπνο;
Η Θεατρική Ομάδα Ξανθίας παρουσιάζει το έργο του Γιάννη Κεντρωτά «Ο τόρνος» κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 7 Φεβρουαρίου, στο Θέατρο OLVIO σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κοιλάκου.
Σκηνοθετικό Σημείωμα
«Ο Τόρνος»* του Γιάννη Κεντρωτά είναι μια μαύρη κωμωδία, ένα οξύ κοινωνικό σχόλιο πάνω στην καθημερινή βία. Έργο βαθιά τραγικό, με σουρεαλιστικά στοιχεία και περισσότερο μαύρο από ότι κωμικό, «Ο Τόρνος» αντλεί το υλικό του από την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, το περιστρέφει μέσα από 8 σκηνές, διεισδύει, παθαίνει εμπλοκή και ανατινάσσεται μπροστά μας. Σαν ένα μικρό ατύχημα, σε ένα μικρό μηχανουργείο, που πέρασε στα ψιλά. Σαν ένα μικρό ανέκδοτο ή σαν αστείο. Η ζωή του Αλέξη. Η ζωή ενός αγοριού που μεγαλώνει μέσα στη θαλπωρή μιας παραδοσιακής οικογένειας στις παρυφές μιας ελληνικής πόλης και προσπαθεί να βρει τα πατήματα του για να σταθεί με περηφάνεια και αισιοδοξία στις αναποδιές της ζωής.
Το έργο γράφτηκε μέσα στην προηγούμενη δεκαετία της ελληνικής και διεθνούς οικονομικής και πολιτικής κρίσης και παρουσιάζεται για δεύτερη φορά από επαγγελματικό θίασο αποφοίτων λυκείου.
“Εμπνευσμένο από την «Αγρύπνια των Φίνεγκαν» του Τζέιμς Τζόις, το έργο είναι μια παράδοξη ιστορία του ανθρώπινου είδους και μια αλληγορική ανάγνωση για το τέλος του κόσμου και της Ιστορίας.”
Η Βενέμπρα είναι μια γυναίκα που απλώνει με τη φωνή της παράδοξες μελωδίες και σκοπούς γλυκούς, μα συνάμα θανατερούς. Γεννημένη μέσα στην δίνη ενός πολέμου, κατάφερε να επιβιώσει από αυτόν, στιγματισμένη όμως από την ανάσα του θανάτου, η σκιά του οποίου παρέμεινε ο μοναδικός πραγματικός της σύντροφος και οικογένεια. Μια γυναίκα καταδικασμένη να μην βρίσκει πραγματική γαλήνη ανάμεσα στους ζωντανούς, όντας μια δυσαρμονική πλην γοητευτική παραφωνία για την ύπαρξή τους. Η performance “Βενέμπρα, ένα έργο για φωνή, βιόλα και κιθάρα” εμπνέεται από το διήγημα “Γυναίκες που τραγουδούν αποχαιρετισμούς” του Χρυσόστομου Τσαπραῒλη, το οποίο βρίσκεται στη συλλογή με διηγήματα του ίδιου και χαρακτικά του Φώτη Βάρθη “Γυναίκες που επιστρέφουν” (εκδόσεις Αντίποδες, 2020). Κοινή αφετηρία και των δύο δημιουργών αποτελούν εννέα παραλογές της δημοτικής παράδοσης, εννέα πρόσωπα γυναικών που βρίσκονται σε οδυνηρές καταστάσεις, απειλητικές και απόκοσμες δημιουργώντας «μια νέα αφήγηση του πόνου των γυναικών που υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν». Έτσι και η ιδέα για το αρχικό διήγημα προήλθε από την παραλογή της Προποντίδας «Κοράσιν ετραγούδαγε» και από την μυθολογική αχλή γυναικών που το τραγούδι τους είναι θανάσιμο (Σειρήνες, Banshees). Η “Βενέμπρα” έρχεται να προσδώσει στο αρχικό διήγημα ήχο και πνοή μέσα από τρία όργανα(φωνή, κιθάρα, βιόλα) και μουσικούς αυτοσχεδιασμούς που άλλοτε συμπορεύονται και άλλοτε συγκρούονται με τις λέξεις, πότε τις εγκαταλείπουν, πότε τις επιτρέπουν να επανακάμψουν και πότε τις μεταμορφώνουν σε τραγούδια-είτε πιο σαφή κι ευδιάκριτα, είτε σαν μνήμες θολές και απόηχους σβησμένους. Ένα τοπίο ήχων από χορδές, ανθρώπινες και μη, που πάλλονται αποζητώντας να αποτινάξουν από πάνω τους την ταυτότητα του οιωνού αποκαλύπτοντας τα μύχια και ανείπωτα, ξορκίζοντας την προδιαγεγραμμένη μοίρα.
Νέο album με τίτλο “five miniatures for guitar” στη σελίδα μου στο bandcamp.
Οι “πέντε μινιατούρες για κιθάρα” προέκυψαν σαν ιδέα στο τέλος της χρονιάς (2021). Η διαδικασία γραφής μοιάζει αρκετά με την αυτόματη γραφή που έχουν χρησιμοποιήσει αρκετοί συγγραφείς. Τέλος, υπήρχε εξαρχής ο περιορισμός ότι το album έπρεπε να ολοκληρωθεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Το Εθνικό Θέατρο καλεί ξανά τους μικρούς του φίλους στην Κεντρική Σκηνή για να ταξιδέψουν και να συνομιλήσουν μέσα από το μαγικό κόσμο του θεάτρου.
Η φετινή παράσταση για παιδιά του Εθνικού Θεάτρου είναι Το αγόρι στο θεωρείο της πολυβραβευμένης συγγραφέα Αγγελικής Δαρλάση. Η διασκευή για το θέατρο είναι της Άνδρης Θεοδότου και η σκηνοθεσία της Σοφίας Μαραθάκη. Το βραβευμένο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 2017, μια ιστορία για την απώλεια, την προσφυγιά, την ανθρωπιά και την δύναμη της φαντασίας, είναι εμπνευσμένο από το πραγματικό συμβάν της εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών το 1922 και το ανέβασμά του από το Εθνικό Θέατρο αποτελεί και ένα φόρο τιμής στην επέτειο των 100 χρόνων της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Μουσικοί επί σκηνής: Βασίλης Τζαβάρας, Μανώλης Χριστοδούλου
Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή
Άνθρωποι που σώθηκαν το φοβερό βράδυ της Μικρασιατικής Καταστροφής κάνουν σπίτι τους ένα Θέατρο. Κάθε θεωρείο και μια ιστορία, κάθε θεωρείο και μια ελπίδα. Ένα αγόρι που βιοπορίζεται ως τσιράκι στην αγορά, μια κοπέλα που όλο ράβει και ξηλώνει το πέπλο του νυφικού της, ένα κορίτσι που δεν μιλά αλλά μόνο τραγουδά και άλλοι πολλοί, υπέροχοι και πονεμένοι γείτονες.. Ο Δρόσος είναι ένα μικρό αγόρι που προσπαθεί να μάθει να ζει τη νέα του ζωή με τη φροντίδα μιας άγνωστης έως τότε γυναίκας, της Δόμνας. «Είναι κουκλόσπιτο εδώ…» ψιθυρίζει η αδελφή του η Αρετή όταν αντικρίζει το θέατρο και αποφασίζει να μείνει κρυμμένη μέσα σ’ ένα μπαούλο.
Μια μέρα η Αρετή εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Όλοι μαζί, ενωμένοι, προσφέρονται να βοηθήσουν τον Δρόσο να βρει την αδελφή του. Με τη βοήθεια ενός μισοσκισμένου βιβλίου της Τρικυμίας του Σαίξπηρ σε μετάφραση του Πολυλά που εξιστορεί τις περιπέτειες ενός πνεύματος, του Άριελ και ενός μάγου, του Πρόσπερο, ο Δρόσος και οι φίλοι του ανακαλύπτουν την αλήθεια. Μια καινούργια ζωή τους περιμένει…
«Είναι κουκλόσπιτο εδώ…» ψιθυρίζει η Αρετή στον αδελφό της Δρόσο όταν αντικρίζει το θέατρο και αποφασίζει να ζήσει κρυμμένη μέσα σ’ ένα μπαούλο. Άνθρωποι που σώθηκαν από ένα ελληνικό πλοίο το φοβερό βράδυ της Καταστροφής κάνουν σπίτι τους θεωρεία στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας. Πλάι στα δυο παιδιά η Δόμνα, μια γυναίκα που τα φροντίζει σαν δικά της παιδιά μέσα σΆ έναν κόσμο εχθρικό. Κάθε θεωρείο και μια ιστορία, κάθε θεωρείο και μια ελπίδα. Ένα αγόρι που βιοπορίζεται ως τσιράκι στην αγορά, μια κοπέλα που όλο ράβει και ξηλώνει το πέπλο του νυφικού της, ένα κορίτσι που δεν μιλά αλλά μόνο τραγουδά και άλλοι πολλοί, υπέροχοι και πονεμένοι γείτονες..
Μια μέρα η Αρετή εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Όλοι μαζί, ενωμένοι, προσφέρονται να βοηθήσουν τον Δρόσο να βρει την αδελφή του. Με τη βοήθεια ενός μισοσκισμένου βιβλίου της Τρικυμίας του Σαίξπηρ, σε μετάφραση του Ιάκωβου Πολυλά, που εξιστορεί τις περιπέτειες ενός πνεύματος, του Άριελ κι ενός μάγου, του Πρόσπερο, ο Δρόσος και οι φίλοι του ανακαλύπτουν την Αλήθεια. Τώρα μια καινούργια ζωή τους περιμένει…
Mια ιστορία για τη δύναμη της ψυχής, την αντιμετώπιση μικρών και μεγάλων καταστροφών, τους εφιάλτες της ζωής, την ενηλικίωση, τα όνειρα, την «πραγματικότητα» της φαντασίας, την Αλήθεια που κρύβει ο άνθρωπος μέσα στην καρδιά του.
Η παράσταση, με όχημα όλα τα πρωτογενή υλικά του θεάτρου, το ανθρώπινο σώμα και τη φωνή, τη δράση και την αφήγηση, το τραγούδι, τον χορό, την κίνηση και τη μουσικότητα και κυρίως το παιχνίδι και τη δύναμη της μεταμόρφωσης, θα ζωντανέψει έναν κόσμο μαγικό και αληθινό. Μια παράσταση που εξυμνεί τον άνθρωπο και την πίστη του στη ζωή!
Σκηνοθετικό σημείωμα
Το θέατρο ήταν και είναι πάντα ο τόπος όπου συναντιέται η μυθοπλασία με την πραγματικότητα, η φαντασία με την ύλη. Είναι ένας τόπος μετάβασης από τη μία πλευρά στην άλλη, μετουσίωσης του βιώματος σε τέχνη, του τραύματος σε χαρά. Μέσα σε ένα θέατρο, λοιπόν, ο Δρόσος, η Δόμνα, η Ευδοξία, ο Σάββας αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα της προσφυγιάς και του ξεριζωμού, μέσα σε ένα θέατρο βρίσκουν καταφύγιο, και με όχημα το θέατρο επουλώνουν τα τραύματά τους και βρίσκουν ξανά την αγάπη, την αλληλεγγύη, την ευτυχία.
Στον ευρύτερο χωροχρόνο της ελληνικής ιστορίας του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, διαμορφώθηκαν κομμάτια της ταυτότητάς μας. Η Μικρασιατική Καταστροφή έχει σημαδέψει την ιστορία μας κι έχει καθορίσει τη σχέση μας με την έννοια της προσφυγιάς, της απώλειας, της νοσταλγίας, της μνήμης αλλά και της καινούργιας αρχής. Η μικρο-ιστορία των προσώπων του έργου γίνεται πανανθρώπινη, ξεφεύγει από το στενό ιστορικό της πλαίσιο κι έρχεται να συνομιλήσει με τους πρόσφυγες όλου του κόσμου τότε, τώρα και πάντα.
Σοφία Μαραθάκη
Σαββατοκύριακα: Ενήλικες 10€ Παιδικό – ένα 8€ Β΄εξώστης 5€
Οικογενειακό πακέτο (μόνο Κυριακή): 2 γονείς και 2 παιδιά 32€ 2 γονείς και 1 παιδί 25€
Σύλλογοι: (25 άτομα & άνω) 7€
Σχολεία: Τρίτη – Παρασκευή 6€
Από 04.12.2021
ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ – ΚΤΗΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Καθημερινές για σχολεία
Σάββατο:16:30 Κυριακή: 11:00 (το πρόγραμμα παραστάσεων θα διαφοροποιηθεί κατά τη διάρκεια των εορτών)
Διάρκεια παράστασης: 90′ χωρίς διάλειμμα
Η παράσταση συστήνεται για ηλικίες 6 ετών και άνω
Εορταστικό εκπτωτικό οικογενειακό πακέτο Ισχύει από 18/12 έως 9/1 και περιλαμβάνει:
Πακέτο 3 ατόμων Κόστος: 22€
Πακέτο 4 ατόμων Κόστος: 28€
Έκπτωση 10% στα είδη Πωλητηρίου του Εθνικού Θεάτρου (φυσικά καταστήματα).
Μήπως η «ειρηνική» συνύπαρξη του ανθρώπου με τη φύση εξελίσσεται σε μια από τις ουτοπίες του 21ου αιώνα; Με νωπές ακόμα τις αποκαρδιωτικές εικόνες των πυρκαγιών στον Αμαζόνιο και στην Αυστραλία, η Σοφία Μαραθάκη δημιουργεί μια παράσταση με ιδιαίτερη ευαισθησία, εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα Άνθρωποι του δάσους της γνωστής, από το Brokeback Mountain, Annie Proulx. Η μυθοπλασία συναντά την τεχνική του θεάτρου-ντοκουμέντου, με οπτικοακουστικό υλικό από συνεντεύξεις δασολόγων, βιολόγων και άλλων επιστημόνων, που μπολιάζονται στον δραματουργικό καμβά και προτείνουν ένα ολικό αφήγημα για την ιστορία του δάσους
Ο Μαριούς, ένας άντρας μόνος, μένει στο σχεδόν γυμνό από πράγματα δωμάτιό του, όπου δεν μπαίνει κανείς. Διαθέτει ένα κρεβάτι, ένα γραφείο, έναν υπολογιστή, σύνδεση με το διαδίκτυο και κάποια στοιχειώδη χρηστικά αντικείμενα. Το σπάσιμο ενός πολύτιμου χρηστικού αντικειμένου τον οδηγεί στην ανακάλυψη της ηλεκτρονικής αγοράς. Ενθουσιασμένος από αυτόν τον καινούργιο κόσμο, ψωνίζει ασταμάτητα ό,τι θέλει, ό,τι φαντάζεται, ό,τι ποθεί. Δέχεται συνεχώς επισκέψεις από courier που φέρνουν στην πόρτα του δωματίου του όλα τα αγαθά που ψωνίζει σε κούτες μικρές, μεγάλες, τεράστιες. Το άδειο του δωμάτιο γεμίζει από κούτες κι αντικείμενα που του αρέσουν, τον διασκεδάζουν, τον συγκινούν, τον απασχολούν, αλλά ίσως και να αποδειχθούν άχρηστα, ή ακόμα και επικίνδυνα για τη σωματική του ακεραιότητα και την ψυχική του υγεία.
Ο χώρος σαν κυριολεξία αλλά και σαν μεταφορά, το πώς και εάν χωράμε σε αυτόν, η ιδέα του να έχεις ή να είσαι, είναι τα θέματα που θέλουμε να αναδείξουμε μέσα από τη δημιουργία του συγκεκριμένου βίντεο, ακολουθώντας την αισθητική του βωβού κινηματογράφου, της ακατάληπτης γλώσσας και της εικονογράφησης, πάντα με διάθεση αυτοσαρκασμού και σάτιρας.
