Η σχέση μου με τον αυτοσχεδιασμό ξεκίνησε μέσα από ακούσματα και δοκιμές που είχαν αφετηρία το rock των δεκαετιών 60-70, αργότερα ήρθε η επαφή με την jazz και την free jazz.
Με βασικό όχημα τον αυτοσχεδιασμό έχω συνυπάρξει δημιουργικά επί σκηνής συνοδεύοντας παραστάσεις χώρου, θεατρικές παραστάσεις, video projections, slide shows, ποιητικές βραδιές, παρουσιάσεις βιβλίων και ταινίες. Δυο δίσκοι που έχω εκδώσει “Enclosure” (DNA Label, 2012) και “broken” (Triple Bath, 2016), βασίζονται σε αυτοσχεδιασμούς τους οποίους εκ των υστέρων «επιμελήθηκα» χρησιμοποιώντας στιγμιότυπα των αυτοσχεδιασμών αυτών για την σύνθεση της μουσικής.
Ο αυτοσχεδιασμός είναι ένα εργαλείο μελέτης, διδασκαλίας και σύνθεσης.
Σχετικά με τη διδασκαλία, από ένα σημείο και μετά ενέταξα στα μαθήματά μου (κιθάρας ή πιάνου), κάποιες μικρές ασκήσεις αυτοσχεδιασμού με στόχο να καλλιεργήσω με τους μαθητές μου τόσο την επαφή με το όργανο, όσο και τη «δημιουργική τους ευαισθησία». Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά σε μαθητές μικρότερης ηλικίας, ο αυτοσχεδιασμός αποτελεί την πρώτη επαφή με τη μουσική.
Τον Σεπτέμβριο του 2013 δημιουργήθηκαν στην Σύγχρονη Μουσική Σχολή Αλίμου δυο ομάδες ελεύθερου αυτοσχεδιασμού (μια για παιδιά από Γ’ Δημοτικού μέχρι και Γυμνάσιο, και μια ενηλίκων). Οι ομάδες είχαν μια σταθερή συνάντηση την εβδομάδα για 2 χρόνια (μέχρι τον Ιούνιο του 2015), ενώ η δραστηριότητά τους συνεχίστηκε με κάποιες σποραδικές συναντήσεις και το επόμενο χρόνο (2015-2016). Ντοκουμέντα αυτής της δουλειάς είναι τα βίντεο που ακολουθούν, καθώς και πλήθος ηχογραφήσεων.
Την ίδια περίοδο (2013-2015), σε συνεργασία με τον πολυχώρο open C.A.S.E. 303
πραγματοποιήθηκαν σειρά εργαστηρίων ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, καθώς και ένα ημερήσιο φεστιβάλ me τίτλο Impro Day
Δυο κείμενά μου που δημοσιεύτηκαν στο διαδικτυακό περιοδικό TaR:
http://www.tar.gr/content/content.php?id=3331
http://www.tar.gr/content/content.php?id=3352
Σχήματα
Το 2001 με τον Χάρη Λαμπράκη (νέυ/πιάνο/φωνή), στο πλαίσιο του σχήματος Project 37 πραγματοποιήσαμε μια σειρά από live όπου συνδυάζαμε τον αυτοσχεδιασμό μαζί με προηχογραφημένα (tapes) και με τη συνεργασία με τον Γιάννη Νοταρά (ντραμς) και την ηθοποιό Σοφία Μαραθάκη. Έχουν κυκλοφορήσει δυο δίσκοι: “Project 37” (Ίδρυμα Αβέρωφ, 2005) και “The lost album” (2019).
Το επόμενο σχήμα ήταν οι 4+1 (Τάνια Γιαννούλη-πιάνο, Ορέστης Ζαφειρόπουλος-τσέλλο, Σταμάτης Δελλαπόρτας-κλαρινέτο/shakuhachi, Νίκος Νικολόπουλος-φλάουτο/synths, Γιάννης Νοταράς-ντραμς και Βασίλης Τζαβάρας-κιθάρες/loops). Το σχήμα αμιγώς αυτοσχεδιαστικό έδινε σημασία στην ανοιχτή φόρμα καθώς και στον συνδυασμό των ακουστικών οργάνων με τις λούπες και τον ηλεκτρικό ήχο της κιθάρας. Εξέδωσαν έναν δίσκο με τίτλο “Live at Sfendoni” (Triple Bath, 2010).
To 2009, μαζί με τον Γιάννη Παξεβάνη (κιθάρες/loops/tapes) δημιουργούμε τους Silent Move. Ένα ντουέτο που αρχικά δούλευε αποκλειστικά συνοδεύοντας μουσικά παλιές βωβές ταινίες και στη συνέχεια όμως οι Silent Move συνεργάστηκαν με την φωτογράφο Haruna Kawanishi, τον σκηνοθέτη Θέμελη Γλυνάτση, ενώ παράλληλα εμφανίστηκαν σε φεστιβάλ πειραματικής μουσικής.
Έχουν κυκλοφορήσει τον δίσκο “In Seven Parts” (Triple Bath, 2014).
Το 2016, βρισκόμαστε επί σκηνής οι Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, effects, loops), Σοφία Σαρρή (φωνή), Γιάννης Νοταράς (ντραμς) και εγώ (fender Rhodes, loops). Σχηματίζουμε το Lyd Quartet με noise, post rock και ψυχεδελικά στοιχεία.